Πολλές φορές παρατηρούμε πως αρκετοί άνθρωποι επιλέγουν να παντρευτούν κάποιον/κάποια που δεν έχουν στην πραγματικότητα αγαπήσει αλλά ούτε έχουν αισθανθεί ιδιαίτερο ερωτικό πάθος.  Το υπόβαθρο αυτών των επιλογών είναι γεμάτο από άγχος. Και συχνά, η πηγή του στρες είναι κάποια οικογενειακή κρίση την οποία καλούνται να διαχειριστούν και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η επιλογή συντρόφου, να μην γίνεται με έναν ανεξάρτητο τρόπο αλλά σε κατάσταση συναισθηματικής θύελλας και εσωτερικής διαμάχης μέσα τους.

Ποιες είναι οι συναισθηματικές πιέσεις που κάποιες φορές διαστρεβλώνουν τη διαδικασία επιλογής του/της συζύγου;

• Η ψυχολογική απουσία ή ανικανότητα ενός γονιού. Αυτού του είδους η κρίση είναι αθόρυβη, αλλά το γεγονός ότι μεγαλώνουμε με έναν από ψυχολογική άποψη απόντα ή ανίκανο γονιό, μας δημιουργεί μια έντονη αίσθηση ανάγκης και η πίεση αυτής της ανάγκης μπορεί να διαστρεβλώσει σοβαρά τη διαδικασία της επιλογής ενός συντρόφου.
• Η ξαφνική απώλεια ενός γονιού ή μιας άλλης σημαντικής σχέσης. Η επιλογή ενός συντρόφου λίγο μετά την απώλεια ενός γονιού, ή την απώλεια ενός συζύγου ή εραστή -είτε λόγω θανάτου είτε μετά από απόρριψη- είναι γεμάτη κινδύνους. Αν κάποιος επιλέγει ένα σύζυγο λόγω της ικανότητάς του να επενεργεί σαν «θεραπευτής», η επιλογή αυτή μπορεί να φανεί εσφαλμένη όταν ο «ασθενής» που υπέστη την απώλεια αρχίσει να αισθάνεται καλύτερα.
• Μια εγκυμοσύνη. Μια ευρεία μελέτη που έγινε για το γάμο έδειξε πως το ένα τέταρτο απ’ τις νύφες ήταν έγκυοι όταν παντρεύονταν. Αυτός είναι ένας εκπληκτικός αριθμός. Και ξέρουμε καλά πόσο εύθραυστοι είναι οι γάμοι των νεαρών κι εγκύων: όλα τα ζευγάρια που παντρεύονται κάτω από την πίεση της εγκυμοσύνης είναι πιο πιθανό να χωρίσουν, απ’ ό,τι τα ζευγάρια που παντρεύονται χωρίς αυτά τα προβλήματα.

Πολλές και διάφορες καταστάσεις κάνουν τους νεαρούς ενηλίκους να προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν ασφάλεια μακριά από την αστάθεια του σπιτιού τους. Συνήθως αποδεικνύεται πως αυτοί οι γάμοι «σωσίβια» είναι ακατάλληλοι για το μακρύ και δύσκολο ταξίδι που βρίσκεται μπροστά τους.

Η έντονη συναισθηματική πίεση, είτε προέρχεται από εξωτερικές καταστάσεις είτε από εσωτερική ανάγκη, παραμερίζει τα κριτήρια της επιλογής μας. Όλοι θέλουμε να αισθανόμαστε ότι παντρευτήκαμε ύστερα από δική μας, ελεύθερη επιλογή. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε εμπιστοσύνη ότι νοιαζόμαστε για τον άλλο και ότι και κείνος μας νοιάζεται.

Κάθε απόφαση να παντρευτούμε, που αισθανόμαστε ότι έγινε κάτω από πίεση, τελικά θ’ αμφισβητηθεί, συχνά μέσω της ασύνειδης δημιουργίας μιας συζυγικής κρίσης. Αυτή η κρίση «δοκιμασίας της σχέσης» μπορεί να εμφανιστεί νωρίς ή αργά στον κύκλο του γάμου και μπορεί να μην καταλήξει σε διαζύγιο. Αλλά θα λυθεί μόνο αν και οι δύο σύζυγοι επαναβεβαιώσουν τη δέσμευσή τους ο ένας προς τον άλλο.

Συρραφή – επιμέλεια : Ελένη Παπαμικρουλέα , Ψυχοθεραπεύτρια, Θεραπεύτρια Οικογένειας – Ζεύγους, Κλινική Κοινωνική Λειτουργός MSc , Εμψυχώτρια Ομάδων

Πηγή –Βιβλιογραφία :

Augustus Y.Napier, Ph. D.(1997).  Το ζευγάρι ο εύθραστος δεσμός. Εκδόσεις Ελληνικά γράμματα