Το αίσθημα της απώλειας και της εγκατάλειψης μπορεί να ενισχύεται, όταν ο γονιός βρει καινούριο σύντροφο. Επιπλέον μετά το νέο γάμο, τα παι­διά καλούνται να ζήσουν σε μια νέα ευρύτερη οικογένεια με περισσότερες και ποικίλες σχέσεις σε σύγκριση με την προηγούμενη, καθώς εκτός από τα οικεία πρόσωπα εμπλέκονται και καινούρια: η μητριά ή ο πατριός με τις δι­κές τους οικογένειες, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, οι υπόλοιποι συγγενείς αλλά και τα αδέρφια που θα γεννη­θούν στα πλαίσια του νέου γάμου.

Ωστόσο η νέα οικογενειακή κατάσταση μπορεί να είναι μια εποικοδομητική εμπειρία για το ζευγάρι και τα παιδιά, αρκεί να υπάρχει η ανάλογη διάθεση και προσπάθεια και από τους δύο γονείς, οι οποίοι μπορεί να θέλουν να κάνουν ό,τι καλύτερο αλλά να μην γνωρίζουν πως.

Έτσι τα ερωτήματα που τους γεννιούνται είναι πολλά:

Τί πρέπει να προηγηθεί της γνωριμίας του παιδιού με τον νέο σύντροφο;

Οι γονείς θα πρέπει να έχουν ενημερώσει τα παιδιά για τις αλλαγές και τα νέα δεδομένα της οικογενειακής ζωής: ποιο είναι το και­νούριο πρόσωπο και ποια σχέση έχει ο γονέας μαζί του.

Πώς θα μιλήσω στο παιδί για το νέο σύντροφο;

Είναι σημαντικό οι γονείς να δώσουν τη δυνατότητα στα παιδιά τους να τους μι­λήσουν γι’ αυτά που τα απασχολούν και να απαντήσουν με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις τους. Αντίθετα απ’ ό,τι συχνά νομίζουν οι γονείς λόγω των ενοχών τους απέναντι στο παιδί, είναι σημαντικό ένα παιδί να γνωρίζει ότι ο γονιός του έχει ανάγκη αγάπης, συντροφιάς και ζεστα­σιάς, την οποία βρίσκει στον καινούργιο του σύντροφο και ότι επιλέγει να κάνει μια καινούργια, επανορθωτική αρχή στη ζωή του. Ειδικά τα μεγαλύτερα παιδιά, αυτό μπορεί να τα ανακουφίσει και να τα κάνει να αισθαν­θούν λιγότερο υπεύθυνα τα ίδια για την τωρινή, αλλά και τη μετέπειτα φροντίδα των γονιών τους. Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στα παιδιά ότι και οι δύο βιολογικοί τους γονείς θα εξακολουθούν να είναι δίπλα τους, να επισημάνουν ότι ο/η νέος/νέα σύντροφος δεν είναι ο πατέρας τους ή η μητέρα τους και ότι δεν θα αντικαταστήσει το γονέα που απουσιάζει. Υπάρχουν ίσως περιπτώσεις που είναι δύσκολο να εί­ναι ένας γονιός ειλικρινής και ταυτόχρονα να μην προκαλέσει δυσκολία στη σχέση των παιδιών του με τον/την καινούργιο/α σύντροφο. Σε αυτές τις περιπτώ­σεις είναι καλό να εστιάσει στις υποκείμενες δυσκολίες που έτσι κι αλλιώς προϋπήρχαν στο γάμο του, ως το πραγματικό αίτιο διαζυγίου.

Πώς θα γίνει η γνωριμία με το νέο σύντροφο;

Η γνωριμία θα πρέπει να γίνει σταδιακά. Αρχικά, σε ένα ουδέτερο περιβάλλον, όπου το παιδί δεν θα νιώσει την παρουσία του νέου συντρόφου ως εισβολή στον προσωπικό του χώρου. Οι γονείς χρειάζεται να προσφέρουν στα παιδιά τη δυνατότητα μιας περιόδου δοκιμής και προσαρμογής που είναι αναγκαία, πριν ληφθούν οι όποιες αποφάσεις για συγκατοίκηση, γάμο ή γέννηση ενός άλλου παιδιού. Είναι σημαντικό να σεβαστεί κανείς το χρόνο που χρειάζεται κάθε μέλος, ώστε οι αλλαγές να γίνουν σταδιακά. Για τα παιδιά συνήθως ο χρόνος προσαρμογής είναι μεγαλύτερος από αυτόν των ενηλίκων.

Πως θα μιλήσω στο παιδί για την συγκατοίκηση με τον νέο σύντροφο;

Θα πρέπει να συζητηθεί με τα παιδιά η πιθανότητα αλλα­γής χώρου κατοικίας (σπίτι, περιοχή) και τα παιδιά να έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν τις απόψεις τους. Εί­ναι καλό οι γονείς να τις λάβουν υπ’ όψιν όσο είναι δυνατό περισσότερο, ώστε το παιδί να αισθανθεί ότι συνεχίζει να συμμετέχει στις αποφάσεις της καινούργιας οικογένειας και ότι ο γονέας του το υπολογίζει.

Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο σύντροφος τη γνωριμία με το παιδί;

Ο νέος σύντροφος είναι σημαντικό να βρει σημεία επα­φής με το παιδί μέσα από κοινά ενδιαφέροντα και να στηρίξει το βιολογικό γονιό στο γονεϊκό του ρόλο. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ εποικοδομητικό για τη σχέση του με το παιδί. Επίσης είναι καλό να γνωρίζει ότι η σχέση με τα παιδιά δημιουργείται και εξελίσσεται σταδιακά. Επομέ­νως οφείλει να τους αναγνωρίσει το δικαίωμα να τον/την αποδεχθούν, όταν θα είναι έτοιμα, χωρίς αντιδράσεις έντονες που μπορεί να οφείλονται σε δικαιολογημένα από την πλευρά του αισθήματα θυμού και απογοήτευ­σης. Αυτά θα πρέπει να τα επεξεργαστεί μόνος/μόνη, με τον/τη σύντροφό του ή με βοήθεια από ειδικό.

Πολλές φορές τα θέματα που αντιμετωπίζει ένα υποψή­φιο ζευγάρι είναι αρκετά πολύπλοκα. Είναι λοιπόν απόλυ­τα αναμενόμενο για δύο νέους συντρόφους που ξαφνικά θα γίνουν και συν-γονείς, να νιώθουν ότι δεν μπορούν να χειριστούν το θέμα της ενημέρωσης των παιδιών μόνοι. Φοβούνται ότι θα αποτύχουν γιατί δεν γνωρίζουν πώς να το κάνουν. Επιπλέον νιώθουν μεγάλη ενοχή, η οποία πρέ­πει να τονίσουμε ότι δεν είναι καθόλου χρήσιμος οδηγός. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σημαντικό να ζητούν βοή­θεια από εξειδικευμένους συμβούλους.

 Συρραφή – επιμέλεια : Ελένη Παπαμικρουλέα , Ψυχοθεραπεύτρια, Θεραπεύτρια Οικογένειας – Ζεύγους, Κλινική Κοινωνική Λειτουργός MSc , Εμψυχώτρια Ομάδων

Πηγή –Βιβλιογραφία :

Τσιάντης, Γ. (1988). Ψυχική υγεία του παιδιού και της οικογένειας.Τεύχος Β’. Εκδόσεις Κασιανιώτη

Χουρδάκη, Μ. (1992). Οικογενειακή Ψυχολογία. Εκδόσεις Γρηγόρη

Winnicott, D. W. (1994). Συζητήσεις με τους γονείς, Ελληνικά Γράμ­ματα

Winnicott, D. W. (1976). Το παιδί, η οικογένεια και ο εξωτερικός του κόσμος. Εκδόσεις Καστανιώτη